බෝනොවන රෝග අතරින් ඉදිරියෙන්ම සිටින දියවැඩියාව අද වනවිට
බරපතළ සෞඛ්‍ය ගැටලුවක් බවට පත්ව ඇත. ලංකාවේ වෙසෙන ජනගහනයෙන් බහුතරයක් දියවැඩියාව
රෝගයෙන් පෙළෙති. එම සංඛ්‍යාව දිනෙන් දිනම ඉහළ යන්නේ නිවැරදි ජීවන පුරුදුවලින් ජනයා
බොහෝදුරට ඈත්වෙමින් පවතින පසුබිමක් තුළය
සාමාන්‍යයෙන් ජනවහරේ එන ආකාරයට දියවැඩියාව එහෙමත්
නැතිනම් ආයුර්වේද වෛද්‍ය ක්‍රමය යටතේ මධුමේහය කියන්නේ අද සමාජයේ වැඩිපුරම දකින්නට
ලැබෙන රෝගී තත්ත්වයක්. ඇත්තටම අපි මෙම රෝගය විස්තර කරන්නේ ප්‍රමේහ රෝග යටතේයි. ප්‍රමේහය
කියන්නේ මුත්‍රා ජනන පද්ධතිය ආශ්‍රිත රෝගී අවස්ථාවක්.
සාමාන්‍යයෙන් මෙය රෝගයක් කිව්වට රෝග පද්ධතියක්. ප්‍රමේහය
අවස්ථාවකදී පිටකරන මුත්‍රාවල ප්‍රමාණය වැඩිවෙනවා. අනිත් එක තමයි සාමාන්‍ය
පුද්ගලයෙක් මුත්‍රා පිටකිරීමකදී පිටවන අපද්‍රව්‍ය ප්රමාණයක් තියෙනවනෙ, නමුත් ප්‍රමේහ අවස්ථාවේ එම
තත්ත්වය මීට වඩා වෙනස් වෙනවා. එනම් ප්‍රමේහයේදී මුත්‍රා සමඟ පිටනොවිය යුතු දේවල්ද
පිටවෙනවා. උදාහරණයක් විදිහට නිරෝගී පුද්ගලයකුගේ මුත්‍රා සමඟ සීනි පිටවීමක්
සිදුවෙන්නේ නැහැනෙ. සීනි පිටවෙන්න ගත්තොත් අපි කියන්නේ ඒක රෝගී තත්ත්වයක් කියලයි.
ප්‍රමේයේදී සමහර වෙලාවට රුධිරය පිටවෙනවා. තවත් සමහරවිට පිෂ්ඨය පිටවෙනවා. ශුක්‍ර
පිටවන අවස්ථාවනුත් තියෙනවා. ඒ අනුව ප්‍රමේහය ප්‍රමේහ රෝග 20ක් යටතේ වර්ග කරලා තියෙනවා.
ඒකෙනුත් මුත්‍රා සමඟ මධුර පදාර්ථ ඒ කියන්නේ සීනි පදාර්ථ (ශර්කරා) පිටවීම තමයි
මධුමේහය නැත්නම් දියවැඩියාව කියලා හඳුන්වන්නේ. ආයුර්වේදයේ සඳහන් වන ආකාරයට
මධුමේහයේදී පිටකරන මුත්‍රාවල පැහැය, රස, ගන්ධය ආදී සියල්ලක්ම මීපැණිවලට
සමානයැයිද සැලකෙනවා.
දියවැඩියාව
සහ මධුමේහය යන රෝග තත්ත්වයන් එකක්‌ නොව දෙකකි. එසේම දියවැඩියාවට නැතිනම් ප්‍රමේහයට
(Diabetes) නිසි ප්‍රතිකාර
කලට වේලාවට නොලැබීමෙන් මධුමේහය (Diabetes
Mellitus) හැදෙන බවද එය සුවකළ නොහැකි බවද කිව යුතුය.
අවසාන
වශයෙන් මෙය දිනෙන් දින පුද්ගලයා කෘෂ (කෙට්‌ටු) කරන (Chronic and
degenarative discase) රෝගයක් බවද කිව යුතුය.
දියවැඩියාව
පමණක් නොව වෙනත් ඕනෑම රෝගයක් වුව සුවකිරීමට නම් රෝග හේතුව ඉවත් කළ යුතුය. එය
බුදුදහමට ද එකඟය. අපගේ ප්‍රතිකාර ක්‍රමවේදය දැනුම් පද්ධති තුනක ආයෝජනයකි. එනම්, පාරම්පරික
දැනුම, ආයුර්වේද විද්‍යාත්මක දැනුම හා නව්‍ය වෛද්‍ය විද්‍යාත්මක
දැනුම වශයෙනි.
එම දැනුම් පද්ධති තුනේ සමායෝජනයෙන් ප්‍රතිකාර කරන හේතු ප්‍රකාර
වූ ක්‍රමවේදයන්ද තුනකි.
1. දියවැඩියාව ඇති වීමට හේතු වූ ඉන්සියුලින් නිෂ්පාදනය මදිවීම හෝ
රුධිර ගතව ඇති ග්ලූකෝස්‌ ප්‍රමාණය දහනය කරමින් රෝගියාගේ ජීව සෛලයන් තුළට ශක්‌තිය
ලබාදීමට ඉන්සියුලින් වලට ඇති නොහැකියාව සඳහා ප්‍රතිකාර කිරීමයි.
නිරෝගී පුද්ගලයකුගේ ඉන්සියුලීන් ප්‍රමාණය වන 6- 27
micro Iulme (සීරම් ඉන්සියුලීන් මට්ටම) දක්‌වා දියවැඩියා
රෝගියාගේ ඉන්සියුලීන් නිෂ්පාදනය වැඩි කිරීමට අවශ්‍ය ප්‍රතිකාර කිරීම මෙන්ම
ඉන්සියුලීන් නිෂ්පාදනය සඳහා අග්න්‍යාශයට අවශ්‍ය රුධිර සංයුතිය (Blood Count)
සකසා දීමට අවශ්‍ය ප්‍රාථමික සෛල රෝපණයට ප්‍රතිකාර කිරීම මෙහිදී
සිදුකෙරේ.
2. දෙවැනි හේතුව ලෙස හඳුනාගෙන ඇති ආහාර දිරවීමේ වරද හා ආහාර
දිරවීමේ ශක්‌තිය නිවැරදි කිරීමට ප්‍රතිකාර කිරීමයි.
නව්‍ය වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව ආහාර දිරවීමේ (Metabolism)
ප්‍රධාන කොටස්‌ තුනකි.
⚉ පිෂ්ඨ ආහාර දිරවීම
⚉ තෙල් ආහාර දිරවීම
⚉ ප්‍රේටීන්
හා ඛනිජ ආහාර දිරවීම වශයෙනි.
මේ අකාරයට ආහාර දිරවීමේ ශක්‌තිය නිවැරදි කිරීම ඒ කියන්නේ
ආයුර්වේද වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව (සමාග්තිය) ඇති කිරීමට ප්‍රතිකාර කිරීමයි.
තෙවැනි හේතුව වශයෙන් සඳහන් කළ හැක්කේ නිවැරදි ආහාර රටාවක්‌
අනුගමනය නොකිරීමයි. ඒ අනුව රෝගියා නිවැරදි ආහාර රටාවකට යොමුකිරීම මෙහිදී
සිදුවේ.
දියවැඩියා
රෝගියෙක්‌ ගත යුතු ආහාර වේල ගැන කතා කරන්නට පෙර අපි පළමුව දියවැඩියාව යනු කුමක්‌ද
කියල වටහා ගන්නට උත්සාහ කරමු. සරලව කිවහොත් දියවැඩියාව කියන්නේ අපේ ශරීරයේ
රුධිරයෙහි පවතින සීනි ප්‍රමාණය පාලනයකින් තොරව ඉහළ යැමයි. ලේවල සීනි වර්ග ගණනාවක්‌
ම තියනවා. නමුත් අපට මෙතනදී වැදගත් වෙන්නේ සරල සීනි, එහෙමත්
නැත්නම් "ග්ලූකෝස්‌" කියන සීනි වර්ගයයි.
රුධිරයෙහි පවතින සීනි මට්ටම පාලනය කරන සාධක දෙකක්‌ අපේ ශරීරයේ
තියනවා. මේ දෙකම අග්න්‍යාසයෙන් ශ්‍රාවය වන හෝමෝන දෙකක්‌. ඒ තමයි
1. ඉන්සියුලින් (Insulin)
2. ග්ලූකොගොන් (Glucogen)
ඉන්සියුලින් වලින් රුධිරයේ සීනි මට්ටම අඩු කරනවා.
ග්ලූකොගොන් වලින්
රුධිරයේ සීනි මට්ටම වැඩි කරනවා. ඔය දෙකේ හැසිරීම තුළ තමයි සරලව ගත්තාම අපිට
දියවැඩියාව කියන රෝගය ඇතිවන්නේ.
අපේ ශරීරයට වැඩිපුරම සීනි එන්නේ ආහාරවලින්. කාබෝහයිඩ්රේට් වලින්
විශේෂයි. කාබෝහයිඩ්රේට් අවශෝෂණය වෙලා අක්‌මාවේදී සරල සීනි හෙවත් ග්ලූකෝස්‌ ලෙස
රුධිරයට එකතු කරනවා. ප්‍රෝටීන් වලිනුත් සීනි හැදිල රුධිරයට එකතු වෙනවා. ඒ වගේම ඒ
සියල්ලට අමතරව අක්‌මාවටත් පුළුවන් යම් සීනි ප්රමාණයක් නිපදවලා ලේ වලට එකතු කරන්න.
ලේ වල තියන
සීනි මට්ටම පාලනය කරන්නේ ඉන්සියුලින් නිසා යම් හෙයකින් අග්න්‍යාසයේ ඉන්සියුලින්
නිෂ්පාදනය අඩු වුවහොත් දියවැඩියාව සෑදිය හැකියි.
මිනිස්‌සුන්ට හැදෙන දියවැඩියාව ප්‍රබේද දෙකකින් හඳුනාගත හැකි
වෙනවා.
1. ප්‍රබේදය 1 (Type
1 Diabetes mellitus)
2. ප්‍රබේදය 2 (Type
2 Diabetes mellitus)
මේ ටයිප් 1 දියවැඩියා ප්‍රබේදය පුංචි කාලයේදීම
ළමයින්ට වැළඳෙනවා අග්න්‍යාසයේ ඉන්සියුලින් ශ්‍රාවය නොවීම නිසා. එහෙම දරුවන්ට ඉතින්
ඉන්සියුලින් ඉන්ජක්‌ෂන් කරන්න ම වෙනවා.
ටයිsප් 2 දියවැඩියා ප්‍රබේදය
තමයි අපේ රටේ බහුල. ඒක හැදෙන්නේ වැඩිහිටියන්ට. නොයෙක්‌ හේතූන් නිසා අග්න්‍යාසයේ
ඉන්සියුලින් නිසි පරිදි නිෂ්පාදනය නොවීම තුළ මේ ප්‍රබේදය ඇති වෙනවා. මෙතනදී හුඟක්‌
වෙලාවට පාරම්පරික ආවේනිය බලපානවා. විවිධ ශාරීරික හේතු බලපානවා. මෙතනදී ඉන්සියුලින්
තියනවා. නමුත් නිසි පරිදි ක්‍රියාත්මක වන්නේ නැහැ. ඒ නිසා තිබිය යුතු ප්‍රමාණයට
වඩා ඉන්සියුලින් අවශ්‍ය වෙනවා. ඒ සඳහා බෙහෙත් ගන්න වෙනවා. එහෙම නැත්නම් අපි ගන්නා
ආහාර දැඩි ලෙස පාලනය කරන්න වෙනවා.
පළමුවෙන් අපි තමන්ට දියවැඩියාව තියනව කියල නිසැකවම බලාගත යුතු
වෙනවා. ඒ සඳහා නිවැරැදි වෛද්‍ය පරීක්‍ෂණයකට භාජනය විය යුතුයි. ඕන නම් අපට සරලව කරන
රුධිරයේ සීනි මට්ටම පිළිබඳව පරීක්‍ෂණයක්‌ කර එය 120mg/dl ට වැඩි
නම් දියවැඩියාව ඇති බවට සැක කළ හැකියි. ඒ ආහාර නොගෙන. ආහාර ගෙන සිටින වෙලාවක ඒ මට්ටම
180 mg/dl වලට වැඩිය තිබිය යුතුයි. ඊට අමතරව තව විශේෂ පරීක්‍ෂණයක්‌
තියනවා. HB AIC කියන. එම පරීක්‍ෂණයෙන් 7% ට වඩා
ප්‍රතිඵල වැඩියෙන් තියනවා නම් ඉතින් දියවැඩියාව තමයි. ඕක තමයි සරළ හැඳින්වීම.
ඊළඟට අපි බලමු ඇයි අපට දියවැඩියාව හැදෙන්නෙ කියලා.
හැදෙන්න හේතු ගණනාවක්‌ තියනවා. අංක එකේ හේතුව තමයි පාරම්පරික ආවේනිය.
ඊළඟට ශරීරයේ බර වැඩිවීම, බර වැඩි වන්නේ ඉතින් කට පාලනය කර
නොගැනීම නිසා හා ව්‍යායාම නොමැතිකම නිසානේ. යමෙකුගේ ශරීරයේ උසට සාපේක්‍ෂව බර පාලනය
කර නොගත්තොත් දියවැඩියාව වැළඳෙනවාමයි.
ඊළඟට අපි මතක තබාගත යුතු කාරණය තමයි දියවැඩියාව නිට්‌ටාවට සුව
කළ නොහැකි බව. සමහර අය අග්න්‍යාසය බද්ධ කරලා ආමාශයේ ප්‍රමාණය පුංචි කරලා ඉතා අධික
වියදමක්‌ කරලා දියවැඩියාව සුව කරලා තියනවා. ඒ හැරුනාම දියවැඩියාව සුව කරන්න බෑ.
හැබැයි පාලනය කරන්න නම් පුළුවන් නිවැරදි ක්‍රියා පිළිවෙතක්‌ අනුගමනය කළොත්.
සමහරු අහනවා ඇයි මොකද වෙන්නේ. දියවැඩියාව ලෙඩක්‌ තමයි. ඒක ඉතින්
තිබිච්චදෙන් කියලා තරුණ කාලේ බය නැතුව කන බොන අයත් ඉන්නවානේ. ඒකට උත්තරයක්‌
තියනවා.
දියවැඩියාව කියන එක නරක ලෙඩක්‌. ඒක වැඩි වුණාම ශරීරයට බලපාන
ආකාර කිහිපයක්‌ තියනවා. දියවැඩියාව එක්‌ක බොහොම සම්බන්ධයි රුධිර පීඩනය. ඊළඟට ඊට
සම්බන්ධයි කොලෙස්‌ටරෝල්. ඔය දෙකත් එක්‌ක වැඩි වෙනවා හෘදයාබාද ඇති වීමේ ප්‍රවණතාව.
දියවැඩියා රෝගීන් වැඩි ප්රමාණයක් මිය යන්නේ හෘදයාබාද නිසා. ඒක නිසා දියවැඩියාව, බර
වැඩිවීම, රුධිර පීඩනය, කොලෙස්‌ටරෝල්, හෘදයාබාද
කියන මේ ඔක්‌කොම ලෙඩ අපි එක සංකීර්ණ තත්ත්වයක් ලෙස ගන්නවා. ඊට අපි කියනවා
මෙටබොලික්‌ සින්ඩ්‍රොම් (metabolic Syndrome) කියලා.
මේ නිසා හෘදයාබාද ඇති වෙනවා.
ඊළඟට දියවැඩියාව ඇස්‌ පෙනීම දුර්වල කිරීමට බලපානවා. ඊට අපි
කියනවා රිටිනෝපති (Retinopathy) කියලා. එහි කෙළවර අන්ධභාවය. ඊළඟට තියනවා නෙප්රෝපති (Nephropathy)
කියලා වකුගඩු අක්‍රිය කරවන තත්ත්වයක්. වකුගඩු නරක්‌ම වෙලා
යනවා. ඊළඟට තියනවා නියුරෝපති (Nephropathy) කියලා ස්‌නායුවලට
බලපාන තත්ත්වයක්. මෙන්න මේ තත්ත්වයේදී තමයි අවයව කපලා ඉවත් කරන්නේ. බොහෝ අයගේ පාද
කපා ඉවත් කරන්නේ මේ තත්ත්වය තුළයි.
මෙන්න මේ කාරණා නිසා අපි දියවැඩියාවට බිය විය යුතු වෙනවා. මේ
රෝගය ඉස්‌සරහා කවුරුවත් මෝඩ වීරයෝ වෙන්න ඕන නැහැ. හැබැයි බුද්ධිමත්ව ක්‍රියාකරල
නිසි උපදෙස්‌ අරගෙන රෝගය හොඳින් පාලනය කරලා ඒ තුළින් වීරයෝ වෙලා තමන්ට හිමි නිසි
ආයුෂ ප්‍රමාණ්‍ය භුක්‌ති විඳිමින් සතුටින් ජීවත් වෙන්නත් කෙනකුට බැරි නැහැ. අද
හුඟක්‌ අය ඒ තත්ත්වයට පත්වෙලා ඉන්නවා.
කොහොමද අපි ඒක කරන්නේ. කොහොමද අපි දියවැඩියාව පාලනය කරන්නේ.
මෙන්න මේ ටික තමයි මේ ලිපියේ වැදගත්ම කොටස. දියවැඩියාව පාලනය කරන්නට ක්‍රම
කිහිපයක්‌ම තියනවා. නිවැරැදි උපදෙස්‌ අරගෙන ඒ ක්‍රමවලට අනුගත වුණාම අපි කවුරුවත්
මේ ලෙඩේට බියවිය යුතු වන්නේ නැහැ.
පළමුවෙන්ම
හැම කෙනෙක්‌ම තම සෞඛ්‍යය පිළිබඳ සටහන් තබාගැනීමට දින පොතක්‌ ළඟ තබාගත යුතුයි. අපි
ඒ ටික තරමක්‌ පැහැදිලි කරගැනීමට මේ විදියට අංක යටතේ සටහනක්‌ තබමු.
1. දිනපොතක්‌ තබා
ගැනීම
⚈ නිතිපතා
රුධිරයේ සීනි ප්‍රමාණය ගැන සටහන් තබා ගැනීම
⚈ ආහාර ගැන
සටහන් තබාගැනීම.
⚈ දිනපතා
හැකි පරිදි ව්‍යායාම කිරීම.
⚈ අවශ්‍ය
බෙහෙත් ගැනීම.
2. රුධිරයේ පීඩනය
පාලනය කිරීම.
3. කොලෙස්‌ටරෝල්
පාලනය කිරීම.
4. බර පාලනය කිරීම.
5. මානසික ආතතිය
පාලනය කිරීම.
6. දුම් පානයෙන්
වැළකීම.
7. මත්පැන් බීමේදී
බුද්ධිමත් පාලනයක්‌ ඇතිකර ගැනීම (බොන අය පමණක්)
8. සුදුසුකම් ලත්
පෝෂණවේදියකු හමුවී ආහාර රටාව ගැන උපදෙස්‌ ලබා පාලනයක්‌ ඇතිකර ගැනීම.
දියවැඩියා රෝගියකුට මෙන්න මේ පියවරයන් ටික ඉතාමත්ම වැදගත්
වෙනවා. සමහර අයට මේ සමහර දේවල් කරන්න බැරිව ඇති. ඒකට කමක්‌ නැහැ. කරන්න පුළුවන්
දේවල් ටික කළාම ඇති.
ඊළඟට අපි ආහාර ගැනීම ගැන කතා කරමු. ආහාර ගැනීමේදී අපිට වැදගත්
වන අවස්‌ථා 3 ක් තියනවා.
⚈ නොකළ
යුතු
⚈ පාලනය කළ
යුතු
⚈ කළ යුතු
අපි නොකළ යුතු දේවල් තමයි ක්‍ෂණික ආහාර ගැනීම. ඔය පිටි වලින්
හදන කෙටි ආහාර දියවැඩියා රෝගීන් කිසි විටෙකත් නොගත යුතුයි. රෝල්ස්‌, පැටිස්‌, බනිස්‌, පේස්‌ට්‍රි
වගේ කෑම ගන්න එපා. ඉන් ලැබෙන්නේ තෘප්තියක්‌ පමණයි. ඇති දෙයක්‌ නැහැ. සමහරු ඔය ක්‍රීම් ක්‍රැකර් ජාති කනවනේ අත රමැදට කන්න ඕන කියලා. ඒවා ගත යුතු
නැහැ.
ඊළඟ එක තමයි සරල සීනි ආහාර ගත යුතු නැහැ. සරල සීනි තියනවා සීනි
දැමූ තේ වල, පැනි බීම වල, පැණි රස තියන රස
කැවිලි වල, පාන් වල.
ඒවා ගන්න එපා. නරකම බීමක් තමයි මෝල්ටඩ් මිල්ක්‌. ඔය එක එක නම් වලින් තියනවා. ඒවා
බිව්වම ක්‍රියාශීලියි, කඩිසරයි කියනවනේ හැබැයි දියවැඩියාවට නරකයි. අන්තිම
නරකයි. මෙන්න මේවා නොකළ යුතුයි. සමහර අය දුක්‌වෙලත් ආතතිය හදාගන්නවනේ. සමහරුන්ට
පැණි රස කන්න අවශ්‍යයි. තේ බොන්න, කේක්‌ කන්න, පැණි රස
බීම වර්ග බොන්න අවශ්‍යයි. ඇඟට සීනි එන්නේ නැතුව ඒවා කරන ක්‍රම තියනවා. මම පසුව ඒක
කියන්නම්. මොකද ආහාර අරන්නෙ සමහරු සතුටු වෙන්නේ. ඒ සතුට ගත යුතුයි.
ඊළඟට තියනවා පාලනය කරගත යුතු ආහාර. ඉන් පළමු දේ තමයි පිටි කෑම.
අපි කිව්වා ශරීරයට පිටි කෑම අවශ්‍යයි. අපි ඒක ශරීරයට අවශ්‍ය ප්‍රමාණය බලලා දිනකට
අවශ්‍ය කැලරි ප්‍රමාණය බලලා ඉන් භාගයක්‌ කාබෝහයිඩේ්‍රට්‌ වලින් එන විදියට ගන්න
කියලා. එතනදී දියවැඩියා රෝගියෙක්‌ නිතරම ගත යුත්තේ සරල කාබෝහයිඩ්රේට් නොවෙයි රෝගියා ගත යුතු වන්නේ සංකීර්ණ කාබෝහයිඩ්රේට්.
ඒ කිව්වේ රුධිරයට සීනි එකතු කිරීමේ ප්‍රතිශතය අඩු (Low Glycemic Index) ආහාර. ඒක
අඩු ආහාර තමයි තම්බපු හාලේ බත්, නිවුඩු හාලේ බත් සහ දිගැටි හාලේ බත්. ඇලෙන
බත් වල පාන්පිටි වල කුරක්‌කන් පිටි වල ග්ලයිසියම් ඉන්ඩෙක්‌ස්‌ එක ඉතා වැඩියි
කියලා. අපි පුළුවන් තරම් එම
අගය අඩු මාර්ග වලින්
තමයි කාබෝහයිඩ්රේට් ගත යුත්තේ. ආහාරයෙන් 50% ක් එම කාබෝහයිඩ්රේට්
ගන්න උත්සාහ කරන්න ඕන.
පාන් කන්නට ඕන නම් කන්න. ඒත් පෙත්තක්‌ වගේ. දේශීය අල බතල හොඳයි
අර්තාපල් වලට වඩා.
අර්තාපල් වලට වඩා
බතල හොඳයි.
ඊළඟට පුළුවන් තරම් රනිල කුලයේ ආහාර බෝග කෑමට ගන්න. කඩල, පරිප්පු, කවුපි, මුං ඇට
වගේ. මේවායින් කාබෝහයිඩ්රේට් වලට අමතරව ප්‍රෝටීන් ලැබෙනවා.
ඊළඟට සීනි (පැණි රස) හොඳ නැහැ. නමුත් පැණි රස කන්න ආසයි නම්
කෙනකුට පුළුවන් පැණි රස කාරකයක්‌ යොදා ගන්න. ඒ සඳහා තියනවා ඇසපාටෙයින් (Aspretain)
සහ ස්‌ටීවියා (Stevia) කියල පැණි රස
කාරක දෙකක්‌. මේවා සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ අනුමතයි. ඕනම දේකට යොදල සීනි වෙනුවට
කන්න පුළුවන්. සමහරු බොරුවට බය වෙනවා මේවා කෘත්‍රිමයි. ඇඟට හොඳ නැහැ කියලා. එහෙම
එකක්‌ නැහැ. සැක අය ස්‌ටීවියා ගන්න. මොකද ඒවා ස්වාභාවික රසකාරකයක්‌. අද වෙළෙඳ
පොළේ මේවා යොදපු අයිස්‌ක්‍රීම් යෝගට්‌ පවා තියනවා.
ඊළඟට අපි දියර කිරි බොන්න ඕන. පිටිකිරි නොවෙයි. දියර කිරි, නන්ෆැට්‌
වගේ දේවල්වලට දඟලන්න එපා. ඒ වෙනුවට එළකිරි බීවාට වරදක්‌ නැහැ.
ඊළඟට තෙල් වර්ග පාලනය කරන්න ඕන. අපි ගන්න ඕන තෙල් අසංතෘප්ත මේදය
(Unsaturated fatty oils) තුළින්. තෙල් තුළින් අපි ශරීරයට අවශ්‍ය
කැලරිවලින් 25% ක් විතර ගන්න ඕන. විශේෂයෙන්ම
දියවැඩියාව තියන අයට අසංතෘප්ත මේදය ගැනීම වැදගත්. අසංතෘප්ත මේදය වර්ග 2 ක්
තියනවා. එකක්‌ ඔමේගා 3 (Omega 3) අනෙක ඔමේගා 6 (Omega
6) විශේෂයෙන්ම අද පර්යේෂණවලින් ඔප්පුවෙලා තියනවා ඔමේගා 3 තුළින්
දියවැඩියාව පාලනයට උපකාර වෙනවා කියලා. හෘදයාබාධ ඇතිවීමේ ප්‍රවණතාවයත් ඔමේගා 3 වලින්
වැළකෙනවා. මේවා පර්යේෂණ මගින් ඔප්පු කරලා තියනවා.
ඔමේගා 3 තියනවා මාළුවල. ඊට අමතරව බිත්තර කහමදේ
තියනවා. ඊට අමතරව කුකුළු මස්‌වල තියනවා. වට්‌ටක්‌කා ඇට වල තියනවා. අලිගැටපේරවල
තියනවා. තල තෙල්වල තියනවා. ඔලිව් තෙල්වල තියනවා. කජුවල තියනවා. ඔමේගා 3 හා 6 දෙකම මේ
කෑමවල අඩු වැඩි වශයෙන් තියන නිසා දියවැඩියා රෝගීන්ට හොඳයි. හැබැයි ගන්න ඕන අර 25% සීමාව
ඇතුළේ ඉඳන්. මම කියනවා දියවැඩියා රෝගියෙක්‌ වුණත් කිසි බයක්‌ නැතුව සතියකට බිත්තර 6 ක්
ගත්තාට වරදක්‌ නැහැ කියලා. හැබැයි ඒක කළ යුත්තේ තුළිත
ආහාර වේලක්‌ ඇතුළත විතරයි. බත් කිලෝ එකක්‌ දවසට කාල බිත්තරත් කන්න එපා. බත්
අඩුවෙන් එළවළු වැඩියෙන් කොළ වැඩියෙන් කෙඳි වැඩියෙන් කන ගමන් බිත්තරයකුත් දවසකට
කෑවට කමක්‌ නැහැ.
බත් ග්‍රෑම් 100 ක් වේලකට අරන්, ඊට මාළු
කෑල්ලක්‌ හෝ බිත්තරයක්‌ එළවළු වැඩියෙන් කොළ වැඩියෙන් අරන් පලතුරු කෑල්ලකුත් එක්‌ක
කන්න පුරුදු වුණොත් අපට ලේසියෙන්ම දියවැඩියාව හා අනෙකුත් ප්‍රශ්න පාලනය කරන තැනට
එන්න පුළුවන්.
තිත්ත කොළ වඩාම හොඳයි. ගොටුකොළ, පෙනෙල, කතුරුමුරුංගා, අඟුණ කොළ
වගේ තිත්ත ජාතිවල තියනවා පයිටෝකෙමිකල් Phytochemical). ඒවා
දියවැඩියා පාලනයට හේතුකාරක වෙනවා කියල ඔප්පු වෙලා තියනවා. සමහර අයගේ මතයක්‌ තියනවා
කොළ ජාති පිළිකා කාරකයක්‌ කියලා. ඒක පට්‌ටපල් බොරුවක්‌.
ඊළඟට අපිට අවශ්‍යයි ශරීරයට ප්‍රෝටීන්. අපි ප්‍රෝටීන් පවා ගත
යුත්තේ නිවැරදි සීමාවක ඉදලයි. මස්‌ කන එක හොඳයි. හැබැයි තෙල් ගැන පරිස්‌සම් විය
යුතුයි. අපි සමතුලිත ආහාර වේලක්‌ තුළ පාලනය වන අයුරු කලින් කිව්වා. එහිදී ප්‍රමාණ
ඉක්‌මවලා යා යුතු නැහැ. සමතුලිත ආහාර වේල කියන එක දියවැඩියා රෝගියකුට ඉතාම වැදගත්.
දියවැඩියා රෝගියෙක්‌ පරිස්‌සම් විය යුතු තව තැනක්‌ තියනවා. ඒ
තමයි පලතුරු ගැනීම. ඉදුණු පලතුරු වැඩිපුර ගැනීම දියවැඩියා රෝගියකුට නම් සුදුසු
නැහැ. ඉදුණු අඹ කියමු. අඹවල තියනවා සීනිත්. සරල සීනිත් තියනවා. අනෙකුත් විටමින්
පයිටෝකෙමිකල් සලකලා අඹ කෑල්ලක්‌ කෑවාට වරදක්‌ නැහැ. නමුත් දියවැඩියා රෝගීන් අඹ
ගෙඩි ගණන් කන එක නරකයි. අන්නාසි, ගස්‌ලබු වගේ පැණි රස පලතුරු ගැන පරිස්‌සම්
විය යුතුයි. හැබැයි අලිගැටපේර වගේ දේවල් ඉතා හොඳයි.
වැඩිදියුණු කරන ලද සොසේජස්‌, බේකන් වගේ මස්‌
වර්ග නම් හොඳ නැහැ. මීට්‌ බෝල්ස්‌ සුදුසු නැහැ. හැබැයි තෙල් ඉවත් වන විදියට උයලා
මස්‌ කෑවට වරදක්‌ නැහැ සතියට දෙතුන් වතාවක්‌.
මේ අයුරින් දියවැඩියා රෝගියෙක්‌ තම ආහාර වේල ගැන ඉතාම පරිස්‌සම්
විය යුතුයි. සමතුලිත ආහාර වේලකට පෝෂණවේදියකුගෙන් උපදෙස්‌ අරන් හුරුවෙලා ප්‍රිය
උපදවන අයුරින් කෑම වේල සාදා ගත්තොත් අපට ලෙහෙසියෙන්ම දියවැඩියාව පාලනය කරලා නිරෝගී
තෘප්තිමත් ජීවිතයකට හුරුවිය හැකියි.
උදේ දවල්
ආහාර සඳහා බත්, එළවළු, මාළු, මස්‌
ගැනීම රාත්‍රි ආහාරය මෙම රෝගය වැළඳීමට ප්‍රධාන හේතුවක්‌ වන නිසා රාත්‍රියට තම්බාගත්
එළවළු පමණක් ගැනීමටද නියම කෙරේ.
රෑ කෑම ගත් පසු අප නින්දට යන නිසා අප ගන්නා ආහාරය වැයවීමක්‌
එහිදී සිදු නොවේ.
අද දියවැඩියා (ප්‍රමේහ) රෝගයට ගොදුරු වන සියයට හැත්තෑ පහක්‌ම (75%) නිවැරදි
ආහාර රටාවක්‌ අනුගමනය නොකිරීම නිසා එම රෝගයට ගොදුරුවන බව මෙහිදී විශේෂයෙන් සඳහන්
කළ යුතුය.
එබැවින් නිවැරදි ආහාර රටාව මගින් බහුතරයකගේ දියවැඩියාව සුවකළ
හැකිව තිබේ. එසේම යමෙකු ආහාර ගත යුත්තේ ඔහු හෝ ඇය දෛනිකව වැයකරන ශක්‌තිය (කරන වැඩ
ප්‍රමාණය) අනුව බවද සිහිතබා ගත යුතුය.
සාමාන්‍ය බීමක් ලෙසින් බෙලි කොළ, බෙලි මල්, රණවරා
කොළ, රණවරා මල්, කොතලහිඹුටු මුල්, කරවිල
ගෙඩි ඉස්‌මට කිරි දමා, මාදං ඇට කෝපි මෙන් බීම වඩාත් යෝග්‍ය
පාන වර්ග වේ.
දිනපතා බාර්ලි ග්‍රෑම් 50 ක් තම්බා ගත්
වතුර බෝතල් 1 තිබහ දැනුන සෑම විටකම බොන්න.
නෙල්ලි, මඳක්‌ ඉදුනු ඇඹුල් කෙසෙල්, මා දං
ගෙඩි, ඇඹරැල්ලා, කජු පුහුලන්, පිණිජම්බු, ජම්බුද
යෝග්‍ය වේ. අමතර ආහාර ලෙස තැම්බූ කොල්ලු විලඳ හබල පෙති ද ගත හැකිය.
- අන්තර් ජාලය ඇසුරිණි -
සීමාසහිත මෙඩිහර්බ්ස් පෞද්ගලික සමාගම
වර්තමාන සංකීර්ණ ආහාර රටාවන් නිසා වැළඳිය හැකි නිසිසේ හඳුනා ගැනීමට පවා අපහසු වන තීව‍්‍ර රෝග තත්වයන්ට යෙදෙන කෘත‍්‍රීම රසායනික ඖෂධයන් හේතු කොට ඇති විය හැකි කායික සංකූලතාවන් මග හරවා ගැනීමට වඩාත් ප‍්‍රයෝජන වන්නේ ස්වාභාවික ශාකෞෂධයන්ය.
සීමාසහිත මෙඩිහර්බ්ස් පෞද්ගලික සමාගම නිපදවා ඇත්තේ අතිශය පාරම්පරික වූත් ආයුර්වේදීය වූත් දේශීය වට්ටෝරු හා අනුගතව ගිය ඖෂධ සංයෝගයන්ය. මෙම ඖෂධ වල ප‍්‍රබල ක‍්‍රියාකාරීත්වය පිලිබඳව සහතික විය හැක්කේ දීර්ඝ කාලයක සිට ඒවා භාවිතා කිරීමෙන් ලබා ඇති පාරම්පරික අත්දැකීම් නිසාය. මෙම පානයන් මහ ජනතාවගේ පරිභෝජනයට ඉතා පහසුවන ආකාරයට නිපදවා ඇත. මෙ මගින් ආයුර්වේද වෙදකම කාටත් වින්දනය කල හැකි තත්වයකට පත් කර එ මගින් ආයුර්වේදයට සේවයකුත් සමාජයට සේවයකුත් ඉටුවේ යැයි අප බලාපොරෙත්තු වන අතර එය එලෙසම ඉටුවේවා යන්න අපේ පැතුමයි.
කැළණි විශ්ව විද්‍යාලය, වික්‍රමආරච්චි ආයුර්වේද පීඨයේ කථිකාචාර්ය්‍ය, ශ්‍රී ලංකා වෛද්‍ය මහා මණ්ඩලයේ සම්මානණීය ගරු සභාපති,
විශේෂඥ වෛද්‍ය ගම්පහ වික්‍රමාරච්චි ආයුර්වේදය ශික්ෂණ රෝහල,
සීමාසහිත මෙඩිහර්බ්ස් (පෞද්ගලික) සමාගමේ අධ්‍යෂක
වෛද්‍යාචාර්‍ය: එම්. ආර්. වත්තගේ
දුරකථන: 0718285672 / 038228542
ඩයබීනා හර්බල් පානය ඉතා අගනා පැරණි ඖෂධ සංයෝගයකට අනුව ආයුර්වේද ඛෙහෙත් ද්‍රව්‍ය පමණක් යොදා තැනූ ආයුර්වේදීය ඖෂධීය පානයකි. මෙහි තේ අඩංගු නැත. ස්වභාව ධර්මයට වඩාත්ම අනුකූලවන්නාවූ වෙළඳපොලේ ඇති ඖෂධීය පාන අතරින් මධුමේහ රෝගීන් සඳහා ඇති යෝග්‍යම ඖෂධීය පානය ඩයබිනා ආයුර්වේද ඖෂධීය පානයයි. අප එසේ කියන්නේ මෙ මගින් රුධිරයේ ග්ලූකොස් මට්ටම පාලනය කිරීමට අමතරව මධුමේහය නිසා උපදන පශ්චාත් (පසුකාලීනව ඇතිවන) උපද්‍රව වලක්වන නිසාවෙනි. ඩයබිනා ආයුර්වේද ඖෂධීය පානය මෙවැනි තත්වයන් සඳහා ද ඉතා ඉහලින් ගුණ දෙනු ලබයි. රුධිරගත ග්ලුකෝස් (දියවැඩියාව) මට්ටම පහත හෙළා එවැනි තත්වයන් දිගුකල් පැවතීම නිසා පසුවට ඇතිවන පාද හිරිවැටීම්, අප්‍රාණික බව, පාදවල ඇතිවන ස්පර්ශ කල විට නොදැනෙන බව සහ ශාරීරික දුබලතා ක්‍රමානුකූලව මගහරවයි. ශරීරයේ රුධිර ගමනාගමනය ක්‍රමානුකූල කරවමින් අනවශ්‍ය රුධිරගත ග්ලුකෝස් මට්ටම අවශ්‍ය තත්වයට පවත්වා තබා ගැනීමට උපකාරීවේ. මධුමේහය සඳහා ඉතා යෝග්‍ය ඖෂධීය පානයකි. (ඩයබීනා මධුමේහ අවස්ථාවන් සඳහා පමණි)
